Γράφει ο Μάρκος Παλαμάρης για την κατηγορία
Προβληματισμοί Εν Τήνω
Κάποτε, ένας βασιλιάς, ονόματι Μίδας, φιλοξένησε τον πιο πιστό ακόλουθο του θεού
Διονύσου τον Σιληνό∙ ο θεός , τόσο ευχαριστημένος από την φιλοξενία του βασιλιά,
τον αντάμειψε λέγοντας ότι θα πραγματοποιήσει μία του επιθυμία.
Άπληστος ων, ο Μίδας ζήτησε να του δοθεί η ικανότητα να μετατρέπει ό,τι αγγίζει σε
χρυσό∙ όπερ και εγένετο.
«Ό,τι αγγίζω θα γίνεται χρυσός!», μονολόγησε ο Μίδας. «Θα γίνω ο πλουσιότερος
άνθρωπος όλων των εποχών!»
Και δωσ’ του χρυσά πιάτα και ποτήρια! Χρυσοί με μιας οι τοίχοι! Μαλαματένια
ρούχα, μπιχλιμπίδια, έπιπλα, κρεβάτια και κουρτίνες! Μεντεσέδες, πόμολα και
μπιντέδες ολόχρυσοι! Και ο Μίδας να γελάει αυτάρεσκα για την τύχη που έφτιαξε!
Κάποια στιγμή, αποκαμωμένος από την ώρα που καμάρωνε την τύχη του, ορέχτηκε
ένα κομμάτι καλομαγειρεμένο κρέας ∙ το άγγιξε και τί να δει: έγινε χρυσό! Πού να
σπάσει τα δόντια του και να το καταπιεί. Νηστικός καθώς ήταν, πιάνει το χρυσό
ποτήρι να βάλει ένα από τα καλύτερα κρασιά του και τί να δει : έγινε χρυσό! Πού να
πάει κάτω ένα κομμάτι να! χρυσό σε τόσο μικρό γούργουρα 1 * !
Σκληρό σαν πέτρα το ψωμάκι, μέταλλο ρευστό χυνόταν το χρυσάφι από τα
σαγόνια…
Άρχισε να απελπίζεται…
Πήγε να πιάσει το πρόσωπό του να σκεφτεί τί να κάνει , αλλά σταμάτησε γιατί θα
γινόταν κι ο ίδιος χρυσός!
Έκλαψε γοερά, όταν συνειδητοποίησε ότι δεν πρόκειται να ξαναφάει να φάει όπως
παλιά, να πιεί όπως παλιά, να σκουπίσει τα δάκρυά χαράς και λύπης όπως παλιά, να
πάρει αγκαλιά την οικογένειά του όπως παλιά.
Προσευχήθηκε.
Νηστικός και ζάμπλουτος αντάμα, Απόγνωση και χλιδή αντίκρυ. Όλα χρυσά, και
πείνα και δίψα να του καίουν τα σωθικά. Ο θεός Διόνυσος τον σπλαχνίστηκε. Είναι
αγαθό το πνεύμα του θεού.
___________________________________________________________________
*1 Γούργουρας : Τηνιακό Πήλινο δοχείο αποθήκευσης με ευρύ στόμιο. Μεταφορικά ο λαιμός που καταπίνει λαίμαργα.
___________________________________________________________________
Του σύστησε να πάει να πλυθεί στα νερά του ποταμού Πακτωλού 2 . Το έκανε και ο
Μίδας σώθηκε από την κατάρα.
Και ξάφνου φως στην Κυρά. Φως εαρινό. Ζεστό. Ανεπηρέαστο από τα καπρίτσια του
Λωλομάρτη – όπως τον λέμε στα χωριά.
Η Άνοιξη στην Τήνο ήρθε. Πάντα έρχεται. Η φύση κάνει αενάως τον κύκλο της. Δεν
υπολογίζει σε δίποδα μυρμηγκάκια που φαγουρίζουν με τα άκοβα νύχια τους την
πλάτη της. Ζεσταίνει τα κόκαλα, τα κανjά 3 *, ξεμουσκεύει τα σπίτια από τον έτερο
Διόσκουρο του Βορέα, την Υγρασία.
Σαλτέρνουν όξω σιγά σιγά οι σαύρες, οι κολοσαύραδοι 4 * οι χελώνες, τα φίδια από
τον χειμερινό τους ύπνο να μαζέψουν ήλιο λες και τίποτα δεν άλλαξε από την εποχή
των Δεινοσαύρων.
Άλλαξε;
Ναι.
Και όχι.
Πακτωλός εδώ δεν υπάρχει. Μόνο ανυδριά, πέτρες και αέρας, αέρας και πέτρες.
Θα γίνουμε χρυσοί άπαξ. Σε κουκούλι χρυσό.
Μόνο που δε θα γίνουμε πεταλούδες, αλλά τροφή για τα περήφανα σκουλήκια.
Και το κουκούλι θα το λιώσουν αυτοί που θα βοηθήσουν να ξεχαστούμε πιο γρήγορα
σε χυτήρια.
Και δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό.
Η απληστία ΠΑΝΤΑ φέρνει την καταστροφή. Αργά ή γρήγορα. Να μην το ξεχνάμε
αυτό.
Καλή σεζόν!
______________________________________________________________________
2 Πακτωλός : Ποτάμι στη περιοχή της Λυδίας (Ασία) , στο οποίο πλύθηκε ο Μίδας για να διώξει την κατάρα και ύστερα γέμισε με ψήγματα χρυσού ((εξ ου και η φράση «πακτωλός χρημάτων»)
3 Κανjά : Πιθανόν, ετυμολογικά προέρχεται από την ιταλική λέξη “canna” που δηλώνει το καλάμι. Στην Τήνο σημαίνει τα πόδια του ανθρώπου.
_______________________________________________________________________
