Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου
7.8 C
Tinos

Προβληματισμοί Εν Τήνω – Η περιοδικότητα της συνειδήσεως

Η περιοδικότητα της συνειδήσεως 

Στις μικρές κοινότητες τα πιο πολλά σημαίνοντα και σημαντικά για τον τόπο, όπως συνευρέσεις διασκεδαστικές, «μαγειρέματα» εκλογών, εργασιακά ραντεβού, επικύρωση συνεργασιών, παζάρια κλπσυμβαίνουν σε καφενεία, ταβέρνες, καφετέριες και εστιατόρια. Όπως πάντοτε, άλλωστε, από καταβολής της έννοιας των σύγχρονων business meeting. Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελέσει και το πολύπαθο νησί μας.

Στα καίρια για την τοπική κουλτούρα αυτά μέρη λαμβάνουν χώρα και συζητήσεις «περί ανέμων και (απόντων) υδάτων» . Η συζήτηση που μονοπωλεί , ωστόσο, τα σκοτεινά απογεύματα στα χωριά και όχι μόνο, είναι το ζήτημα των συμπαθών ανεπιτήρητων και άγριων αιγοπροβάτων, κυρίως αιγών. 

Ένα πρόβλημα το οποίο ταλανίζει χρόνια τώρα την ενδοχώρα, όχι μόνο της Τήνου, αλλά αρκετών νησιών του συμπλέγματός μας. Και, μαντέψτε; Θα συνεχίσει να το κάνει. 

Όποιος μπαίνει στη διαδικασία να κατηγορήσει δημοτικές αρχές, παρελθούσες και παρούσες, φορείς, περιφέρειες , υπουργεία, κυβερνήσεις ή τον Κιμ ΓιονγκΟυν , είναι τουλάχιστον επικίνδυνος, άσχετος και πρέπει να του λέμε ότι έχει δίκιο ∙ έτσι κάνουν με τους «φελλούς». Ο κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.

Φταίμε όλοι.

Το πρόβλημα των ανεπιτήρητων άνθρωποι το δημιούργησαν, άνθρωποι το επεξέτειναν, άνθρωποι το ανέχονται. 

Για να λυθεί το πρόβλημα, πρέπει να εντοπιστούν οι αιτίες του. Οι αιτίες, όμως, είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με το αδιάφορο του ανθρώπινου εσωτερικού κόσμου που κανένας και καμία δε θέλει να τις αντικρύσει. 

Απόγονοι κτηνοτρόφων που επέλεξαν μια διαφορετική ζωή αποποιούμενη την ταπεινή καταγωγή τους, οι περισσότεροι λόγω της θεομηνίας που έπληξε το νησί του Αγίου Δημητριού τον Οκτώβριο του 1976 και αυτοί που πουλάνε τα χωράφια τους για θέματα υγείας είναι και οι μοναδικοί που δικαιολογούνται κατά την ταπεινή μου άποψη.

Και πάμε τώρα.

 

Πωλητές πατρογονικής γης για τη δημιουργία ευφάνταστων υδατοδεξαμενών για influencers με καλλίγραμμα φιλτραρισμένα και ρετουσαρισμένα «μυαλά» που κλαίνε για μια παράδοση που χάνεται.Οικολόγοι και ζωόφιλοι του Αυγούστου που καταγγέλλουν τα πέδικλα και χαζεύουν τα παραδείσια πουλιά στα κλουβιά τους και τα καταδικασμένα ζώα στον Εθνικό Κήπο, λοβοτομημένοι πλασιέ γης – όμηροι των social media και εισοδηματίες σε βάρος της τηνιακής γης που ωρύονται, δίκτυα για βιώσιμη ανάπτυξη διάτρητα , ντυμένα με κουστούμια ή ρούχα boho style εκατοντάδων ευρώ και πτυχία και θεωρίες που υποδεικνύουν από τα laptop τι να κάνουν οι ενεοί κτηνοτρόφοι και αγρότες, αστοί που κουνάνε το δάκτυλο στους εναπομείναντες βιοπαλαιστές αγρότες, γιατί τους ενοχλεί η βληχή των κατσικιών , Γραμματείς και φασαίοι με Iphone που κοστίζουν τις τροφές 6μήνου φωτογραφίζουν ηλιοβασιλέματα ακούγοντας Σπανούδες και Παπακωνσταντίνους, ακρίδες δίποδες που τους χαλάνε τη βολή τα συμπαθή τετράποδα, γιατί χαλάνε το image, τοξικομανείς με αψεγάδιαστο στυλ που παίζουν τον μαγικό αυλό και τα ποντίκια ακολουθούν, και  που ψωνίζουν αβέρτα από Αθήνα ταΐζοντας φόλες τον κόσμο πουλώντας τηνιακότητα.

Και ο θλιβερός κατάλογος δεν έχει τέλος….

Αυτοί πλέον έχουν λόγο για το τι συμβαίνει στο νησί.

Άνθρωποι με περιοδικότητα στη συνείδησή τους. Ηθικολάγνοι όταν παίζονται ευρώ. Αιτούντες της ξαπλώστρας και του καναπέ.

Και κάτσε εσύ να φτιάχνεις β’λίστρες , να σηκώνεις πλέγματα και να φράζεις.

Λύση υπάρχει, αλλά δε θα γίνει τίποτε, γιατί κανένας και καμία δε θα στηρίξει τους τελευταίους των Μοϊκανών που ξέρουν να τα πιάσουν και να τα μαντρώσουν. 

Λύση υπάρχει , αλλά δε θα γίνει τίποτε, γιατί το τέρας της γραφειοκρατίας καταπίνει με μιας οποιαδήποτε προσπάθεια. 

Λύση υπάρχει, αλλά δε θα γίνει τίποτε, γιατί κανένας και καμία δε θα βάλει πλάτη , ώστε να λειτουργήσει ως αρωγός των Μοϊκάνων που θα μπορούσαν να φτιάξουν φαράζες και να μαντρώσουν εκατοντάδες κατσικιών μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Γιατί κοστίζει.

Λύση υπάρχει, αλλά δε θα γίνει ποτέ, γιατί πολύ απλά ασχολούμαστε με τα κοινά μόνο όταν χτυπηθεί ο τραπεζικός μας λογαριασμός και χαλάσει η μόστρα των φαραωνικών κατοικιών των επίγειων «θεών».

Λύση υπάρχει, αλλά δε θα γίνει ποτέ γιατί :

Πότε ήμασταν άνθρωποι για να είμαστε τώρα;

Πότε ασχοληθήκαμε σοβαρά με το νησί για να ασχοληθούμε τώρα;

Έρχεται το καλοκαίρι. Το νου!

«Τι θα γινούμε αμά δε βρεξ’;» του Μάρκου Παλαμάρη

Γράφει ο Μάρκος Παλαμάρης για την κατηγορία Προβληματισμοί Εν Τήνω …»Και άμα...

“Ζητείται Ελπίς”

Γράφει ο Μάρκος Παλαμάρης για την κατηγορία Προβληματισμοί Εν...

Tinos Talks : Επεισόδιο #32

Ο Μάρκος είναι άλλο ένα ωραίο παράδειγμα ενός νέου...

Αἰδώς Ἀργεῖοι!

Γράφει ο Μάρκος Παλαμάρης. Την ίδια στιγμή που επιστήμονες πάσης προελεύσεως...