Αγίου Ιωσήφ Εργάτη, 1/5/2025, Μοναστήρια.
Η εργασία πρέπει να μας δίνει ελπίδα. Πράγματι, όχι μόνο το οικονομικό όφελος ή η οικονομική ανεξαρτησία, αλλά και το αποτέλεσμα της εργασίας μας / δίνει ελπίδα στον άνθρωπο από μικρή ηλικία. Το να φτιάχνεις κάτι ή να ολοκληρώνεις κάτι, το να βλέπεις τον καρπό του κόπου σου, σου δίνει χαρά και ικανοποίηση. Ξεκινάμε ένα έργο, μια εργασία με ελπίδα και όνειρα για το αποτέλεσμα και το όφελος που μας προσφέρει, είτε επειδή επιθυμούμε αυτό που φτιάχνουμε είτε επειδή μας κάνει να νοιώθουμε ικανοί. Ο Θεός έθεσε τον άνθρωπο συνεργάτη του στη δημιουργία με την εργασία. Γι’ αυτό μας λέει ο απόστολος Παύλος: ότι κάνουμε να το κάνουμε για τον Κύριο.
Παρότι σήμερα εορτάζουμε τον άγιο Ιωσήφ ως προστάτη των εργατών, η αναφορά του είναι μόνο έμμεση. Είναι απλά ο ξυλουργός του οποίου ο γιος κάνει θαύματα και προκαλεί απορία. Πώς του έμαθε ένας ξυλουργός αυτά τα πράγματα; Ποιος τον δίδαξε όσα γνωρίζει και λέει; Πάντα στο επίκεντρο της ζωής του Ιωσήφ ήταν ο Ιησούς. Δεν ξέρουμε τι δίδαξε ο Ιωσήφ τον Ιησού, αλλά ξέρουμε ότι ο Ιησούς δεν ντρεπόταν να έχει πατέρα σκονισμένο, με ροζιασμένα και ματωμένα χέρια. Πως έγινε η δουλειά να είναι ντροπή;
Δυστυχώς η αμαρτία έκανε την εργασία δουλειά: δηλαδή δυσανάλογη κούραση, εκμετάλλευση, ανεργία, ακόμη και τεμπελιά. Πολλές φορές οι συνθήκες της εργασίας καταπατούν την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου, σκοτώνουν τα όνειρά του και σβήνουν την ελπίδα του.
Όμως κι εδώ, και μέσα στην ζημιά που έχει φέρει η αμαρτία στην ζωή μας, ο Χριστός έρχεται και επαναφέρει την ελπίδα, διότι η ελπίδα μας στηρίζεται σε εκείνον και όχι στην εργασία ή στο χρήμα ή στα επιτεύγματά μας. Ο Ιησούς κατηγορήθηκε και σκανδάλισε για την εργατικότητά του, αλλά και για την σοφία και τις θαυματουργικές δυνάμεις του. Όταν επισήμανε ότι εκείνος εργάζεται όπως εργάζεται ο Πατέρας του, οι ακροατές του τον παρεξήγησαν. Παρά τις επικρίσεις και τις αντιστάσεις συνέχισε ως το Τετέλεσται για να ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Υπενθύμισε ότι ο άνθρωπος είναι ο κύριος και της εργασίας και της ανάπαυσης. Προέτρεψε να αναζητήσουμε την Βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα θα μας δοθούν. Έθεσε ως απώτερο σκοπό κάθε εργασίας το καλό του πλησίον.
Λαβαίνοντας υπόψιν όλα αυτά τα παραδείγματα και τις προτροπές του Ιησού, ο άνθρωπος γεμίζει ελπίδα σχετικά με την εργασία του. Η εργασία γίνεται ένα μέσο σωτηρίας διότι ακολουθώντας τον Ιησού η αμαρτία τίθεται στο περιθώριο και ο κόπος του ανθρώπου εξαγνίζεται. Με σοφία, αγάπη, συνέπεια, τιμιότητα και αξιοπρέπεια δεν αφήνουμε χώρο στην αμαρτία μέσα στην εργασία μας. Και πράγματι, δουλεύουμε για τον Κύριο όταν η εργασία γίνεται κάτω από τέτοιες συνθήκες και με τέτοιες προθέσεις και σκοπούς.
Το βάρος του Σταυρού της εργασίας γίνεται λυτρωτικό μαζί με τον Ιησού. Η εργασία γίνεται μέσο αγιοποίησης. Μας ανοίγει τον δρόμο προς τον προορισμό μας, την ζωή του Πνεύματος, την Βασιλεία του Θεού, την ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Ο Ιησούς μας προσφέρει την πραγματική ελπίδα ότι η εργασία μας έχει καλό αποτέλεσμα, διότι εργαζόμαστε όχι για τα υλικά αγαθά, αλλά για ότι διαρκεί αιώνια.
