Ο Χαλεπᾶς εἶναι ὁ νεοέλληνας καλλιτέχνης πού, μ’ ὅποιο κι ὄνομα νὰ τὸ καλέσουμε, θὲ νἆταν κατώτερο ἀπ’ τὴ μεγαλωσύνη του… Γιατί αὐτὸς ἀπὸ θεῖα μοῖρα, κατέβηκε ζωντανὸς στὸν Ἅδη κι ὡς τοῦ εἶταν ὡρισμένο ἔμεινε ἐκεῖ κάτω ὡς ἕντεκα ὁλάκαιρους χρόνους καὶ ξανανέβηκε πάλι κατὰ θεία συγκατάβαση στὸν ἐπάνω κόσμο «πάσῃ καθαρότητι καὶ ἁγνεία ἐστεφανωμένος τὴν ψυχήν» μ’ ἐπιτελεσμένο ἐντός του τὸ μέγα καὶ παράδοξο μυστήριο τῆς πλέριας ἕνωσης ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς διανοίας μ’ ἐκεῖνες τὶς ἄλλες τοῦ ἐνστίκτου, τὶς ἀνονομάτιστες ἀκόμα ἀπὸ τὴν ψυχολογία κι ὅπου στὴ σκοτεινὴ χώρα της φυτρώνουν «τὰ ριζώματα πάντων τοῦ Ἐμπεδοκλέους», τὰ ριζώματα τῶν τελευταίων ἔργων του!
Εἰς τὰ ἔργα τοῦτα κρύβεται τῆς γλυπτικῆς τὸ «μέγιστον μάθημα», ἡ τέλεια τῶν «ἀρχῶν» της ἡ πλήρωση, τῶν ἀρχῶν ποὺ εἶναι τέκνα τῶν αΐδιων νόμων τοῦ παντός… Ἐδῶ ἡ ὑπεράνθρωπη ἐπιστήμη τῶν φυγῶν, ἐδῶ τοῦ ἀρχιτεκτονικοῦ σχήματος ἡ πραγμάτωση. Ἐδῶ τὸ φυσικὸ κίνημα ποὺ μὲ τὸ νὰ εἶναι τέλεια φυσικὸ ἀνάγεται εἰς τὸ μεταφυσικὸ νόημα τῆς ὑπάρξεως. Ἐδῶ κρόταφος, μάτι, βλέφαρο μιλοῦν γιὰ ὄνειρο καὶ ὑπέρθεο ἔρωτα…
Δημήτρης Πικιώνης, από το οπισθόφυλλο του βιβλίου “Χαλεπάς, ο Κοσμοκαλόγερος καλλιτέχνης από τον Πύργο της Τήνου”. εκδόσεις Ερίννη
