Με βαθιά συγκίνηση και πνευματική χαρά πραγματοποιήθηκε το Ιωβηλαίο Προσκύνημα στην Παναγία τη Βρυσιώτισσα, στο Παντηνιακό προσκύνημα του Βρυσιού, όπου συναντήθηκαν οι ενορίες των Ποιμαντικών Ενοτήτων Αγάπης και Καλλονής. Από νωρίς το απόγευμα, οι πιστοί συγκεντρώθηκαν και στις 17:00 ξεκίνησαν κοινή πορεία προσευχής, μια λιτανευτική διαδρομή γεμάτη κατάνυξη, με ύμνους που ανέβαιναν στον ουρανό σαν ευωδία πίστεως.
Η συμμετοχή ήταν τέτοια που ξεπέρασε κάθε προσδοκία· βλέποντας το πλήθος να πορεύεται ενωμένο, κανείς δεν μπορούσε να μη νιώσει ότι η Παναγία μάς κάλεσε όλους με ιδιαίτερο τρόπο. Πολλές οικογένειες, νέοι, άνθρωποι από διαφορετικές ενορίες αλλά με μια καρδιά, βάδιζαν με την ίδια επιθυμία: να συναντήσουν την Μητέρα του Κυρίου και να την ευχαριστήσουν για την προστασία και τη χάρη της.
Φτάνοντας στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Βρυσιώτισσας, ζήσαμε στιγμές μεγάλης πνευματικής έντασης. Η αδελφή Μαρία με τη μουσική της διακονία έδωσε έναν ιδιαίτερο τόνο προσευχής και ομορφιάς στη λατρευτική σύναξη, ενώ οι υπόλοιπες αδελφές στήριξαν με διακριτικότητα και αγάπη όλα τα σημεία του προσκυνήματος μας, συμβάλλοντας ώστε κάθε στιγμή να κυλάει ομαλά και κατανυκτικά.
Προσκυνήσαμε το Αγιώτατο Μυστήριο και αναθέσαμε στον Κύριο τις προθέσεις του Αγίου Πατέρα, τις ανάγκες των ενοριτών μας, τις δοκιμασίες των ασθενών και ιδιαίτερα των ενοριών μας και τις προσωπικές προσευχές όσων μας ζήτησαν να τους θυμηθούμε. Παράλληλα, δόθηκε σε όλους η ευκαιρία για το Μυστήριο της Εξομολόγησης—μια αληθινή στιγμή συμφιλίωσης και παρηγοριάς.
Η Θεία Λειτουργία αποτέλεσε την καρδιά του προσκυνήματος: μια κοινή αναφορά ευγνωμοσύνης για το Ιωβηλαίο Έτος που ολοκληρώνεται, ένα «ευχαριστώ» για όσα ζήσαμε και για όσα η Παναγία συνεχίζει να επιτελεί αθόρυβα στις ζωές μας.
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην ανεκτίμητη φιλοξενία των αδελφών που διακονούν στο Βρυσί. Με το χαρακτηριστικό τους μειδίαμα, την πραότητα και τη ζεστασιά που τις διακρίνει, στάθηκαν αληθινές αδελφές για όλους. Η παρουσία τους πρόσθεσε μια λεπτή, μητρική νότα σε όλο το προσκύνημα, σαν να μας καλούσαν να νιώσουμε το μοναστήρι ως σπίτι μας.
Η ημέρα ολοκληρώθηκε με ένα όμορφο κέρασμα – μια στιγμή κοινωνίας, χαράς και αδελφοσύνης. Όλοι είχαν φέρει κάτι από το σπίτι τους, ενώ οι αδελφές και ο εφημέριος είχαν φροντίσει με αγάπη να διαμορφώσουν έναν χώρο όπου οι καρδιές θα συναντιόνταν έξω από τον ναό, με απλότητα και εγκάρδια διάθεση. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που δεν μοιάζουν με τελείωμα, αλλά με υπόσχεση συνέχειας και όλοι οι παρόντες ζήτησαν τέτοιες στιγμές να επαναλαμβάνονται!!
Το προσκύνημα στο Βρύσι δεν ήταν απλώς ένα ακόμη γεγονός του Ιωβηλαίου Έτους. Ήταν μια εμπειρία. Μια εμπειρία ενότητας. Μια εμπειρία πίστης που ζωντάνεψε μέσα από τα βήματα, τις φωνές, τις προσευχές και τα χαμόγελα όλων μας.
Και πάνω απ’ όλα, ήταν μια εμπειρία συνάντησης με την Παναγία, που πάντοτε ανοίγει την αγκαλιά της για να μας οδηγήσει στον Υιό της.
πμφ
