Άρθρο του 1968 από τον Α. Νεγρεποντη,
“Χειμερινοί Διάλογοι: Στο Μοναστήρι των Λουτρών Τήνου“
Η ΚΑΜΠΑΝΑΡΑ
Ανεβαίνει ἀπ ̓ τὴν Ξυνάρα
δυνατὴ γλυκειὰ φωνή,
κουδουνίζει ἡ καμπανάρα
τοῦ Χριστοῦ τὴν ἑορτή.
Κάτι τι μᾶς ἀπομένει
ἀπ᾿ τ᾿ ἀρχαῖα μας καλά,
μᾶς τὰ φύλαξε θλιμμένη
του Ξωμβούργου μιὰ πλευρά,
Θὰ τινάζης τὰ φτερά σου
σὰν τὴν γραῖα τὴν κλωσσοῦ,
θὰ συνάζης τὰ παιδιά σου
ὅλα πάλιν ὅλ’ αὐτοῦ.
Ἐσὺ Κυρὰ τοῦ Βρυσιου
καὶ ἐσὺ ῞Αγια Μαρίνα,
καὶ σεῖς τὸ θαῦμα κάμετε
νὰ ἐπαναληφθῆ ἡ ἱστορία,
Ροζάρια, Βασίλισσα τῆς γειτονιᾶς
μὴ στέκης πικραμένη.
ΜΑΡ. ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ
