Τις τελευταίες εβδομάδες διεξάγεται ένας μεγάλος αγώνας από τους κλάδους των καλλιτεχνών ενάντια στο Π.Δ. 85/22. Το διάταγμα αυτό αφορά τα πτυχία σχολών θεάτρου, κινηματογράφου, χορού κ.α. και στοχεύει στην εξίσωση αυτών με απολυτήρια λυκείου. Στην επίθεση αυτή απάντησαν αρχικά οι φοιτητές των δραματικών σχολών και ακολούθησαν φοιτητές και εργαζόμενοι όλων των καλλιτεχνικών κλάδων της χώρας. Παρά τις απόπειρες κατευνασμού και καταστολής του αγώνα αυτού, έχει σχηματιστεί ένα δυνατό κίνημα διεκδίκησης και αλληλεγγύης, με καταλήψεις, διαδηλώσεις, απεργίες καθώς και συλλογικές παραιτήσεις των διδασκόντων του Εθνικού Θεάτρου Αθήνας, Πάτρας και Θεσσαλονίκης. Φαίνεται πως οι προσπάθειες αυτές θα συνεχιστούν με σκοπό την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, δηλαδή την τελική απόσυρση του Π.Δ. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση δείχνει να μην υποχωρεί, αλλά να συνεχίζει το έργο της καταπάτησης και απαξίωσης απέναντι στον πολιτισμό.
Η κατάσταση αυτή ανοίγει μια ευρύτερη συζήτηση για την θέση του πολιτισμού στην ελληνική κοινωνία. Είναι φανερό πως ο πολιτισμός καθώς και οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτόν βιώνουν μια συνεχή επίθεση και υποτίμηση. Από την μια, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στους καλλιτεχνικούς κλάδους είναι αντιμέτωποι με ένα εργασιακό καθεστώς αβεβαιότητας, έχοντας μη σταθερή εργασία ή πενιχρή αμοιβή. Ταυτόχρονα, δεν εκλαμβάνονται ως εργαζόμενοι αλλά ως “χομπίστες”, υποτιμώντας έτσι την σημασία του έργου τους για την κοινωνία. Από την άλλη, δεν πλήττονται μόνο οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό, αλλά και όλος ο λαός, καθώς η τέχνη τείνει να γίνει απρόσιτη, και να αποτελεί προνόμιο που θα απολαμβάνουν οι λίγοι. Ο πολιτισμός ,έτσι, απαξιώνεται, εκτός από περιπτώσεις που αποτελεί πεδίο επιβολής συγκεκριμένων συμφερόντων. Αυτό φαίνεται και στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την μετατροπή των μουσείων σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, πραγματοποιείται και η επίθεση στα πτυχία που νομιμοποιεί κατ’ επέκταση την εργασιακή ανασφάλεια και εκμετάλλευση. Επιδιώκεται, δηλαδή, η ανεργία να φανεί ως ευθύνη του ίδιου του πτυχιούχου και ως αποτέλεσμα της ανεπάρκειας του πτυχίου του.
Ως σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών Τήνου, μιας σχολής που υπάγεται επίσης στο Υπουργείο Πολιτισμού, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά ζητημάτων που σχεδόν ταυτίζονται με αυτά που θίγουν οι καλλιτέχνες των υπόλοιπων κλάδων. Τα ζητήματα αυτά αφορούν τόσο την ίδια την φοίτηση, όσο και το πτυχίο και την μετέπειτα εργασιακή προοπτική. Βασικά δικαιώματα όπως η στέγαση, η σίτιση, αναλώσιμα και υλικοτεχνικός εξοπλισμός δεν παρέχονται από την πολιτεία, όπως έχει ήδη επισημανθεί από τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Επιπλέον, το πτυχίο που λαμβάνουμε αντιστοιχεί και αυτό στην μεταλυκειακή βαθμίδα από το έτος ίδρυσης της σχολής (1955) με λιγοστά επαγγελματικά δικαιώματα και εργασιακή αβεβαιότητα. Το πτυχίο αυτό στον δημόσιο τομέα ανταποκρίνεται σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου (δύο με τρείς μήνες), με μισθό χαμηλό και δυσανάλογο των συνθηκών (όπως για παράδειγμα εργασία σε περιοχές απομακρυσμένες με δύσκολη διαβίωση).
Στηρίζουμε τον αγώνα των καλλιτεχνών και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις διεκδικήσεις τους. Πρόκειται για έναν αγώνα δίκαιο που οφείλει να συνεχιστεί και να δυναμώσει, καλλιεργώντας ένα γενικότερο πλαίσιο διεκδίκησης και πάλης από όλο και περισσοτερους εργαζομένους, φοιτητές και ομάδες. Διεκδικούμε σπουδές, εργασία με δικαιώματα ώστε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να μπορέσουμε να εργαστούμε χωρίς ανασφάλεια και εκμετάλλευση στην τέχνη μας.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των καλλιτεχνών
Άμεση απόσυρση του Π.Δ. 85/22
Σίτηση, στέγαση, υλικά, συγγράμματα ελεύθερα και δωρεάν
για όλους τους φοιτητές
Πτυχία με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα
Σπουδαστές Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου