γράφει ο Κώστας Δανούσης
Tο Παναθηναϊκό (καλλιμάρμαρο) στάδιο είχε στρωθεί με μάρμαρα το 140 – 144 μ.Χ. από τον Ηρώδη τον Αττικό.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την κατάρρευση του αρχαίου κόσμου απογυμωώθηκε τελείως από τα μάρμαρά του – όπως και τα περισσότερα αρχαία κτίρια της Αθήνας- και όταν ο βασιλιάς Όθωνας κήρυξε την Αθήνα πρωτεύου-σα του Ελληνικού Βασιλείου, μόνο οι δύο κρηπιδότοιχοι των μετώπων δεξιά και αριστερά της εισόδου απέμεναν ως εμφανή ερείπια του άλλοτε σταδίου.
Οι συζητήσεις για την αναμαρμάρωσή του άρχισαν πολύ νωρίς (1854), όμως στην πράξη άρχισε το 1895, ένα χρόνο πριν του Α΄ Ολυμπιακούς αγώνες (1896) και ολοκληρώθηκε το 1906 σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Αναστασίου Μεταξά και Ερνέστου Τσίλλερ και με δαπάνη του Γεωργίου Αβέρωφ. Μοιραία τις μαρμαρικές εργασίες στελέχωσαν Τηνιακοί (κυρίως) και Ανδριώτες μαρμαράδες, οι μόνοι διαθέσιμοι την εποχή εκείνη.
Για την εποποιΐα εκείνη δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Κρίνεται ελάχιστα πιθανό να σώζονται κάποια αρχεία.
Άρα δεν απομένει παρά μόνο η έρευνα του αθηναϊκού τύπου. Ιδού στάδιον δόξης! Στη φωτογραφία τα μάρμαρα στρωμένα κατά μήκος του σταδίου…
Στη φωτογραφία (τέλος 1895 / αρχές 1896) Αθηναίοι και Αθηναίες επισκέπτονται τις εργασίες του Σταδίου…
