γράφει ο Μάρκος Παλαμάρης.
Με αφορμή την παύση της λειτουργίας του Πνευματικού Κέντρου Πανόρμου «Γιαννούλης Χαλεπάς» , σκέψεις γεννώνται σε όλους μας αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι , μεταξύ άλλων, στον πολιτιστικό/πολιτισμικό τομέα του νησιού. Μέχρι τώρα , η απάντηση δίνεται για ακόμη μια φορά από την ανεξάντλητη παράδοση της ενδοχώρας του τόπου μας. Οι τύχες της παράδοσης και του πολιτισμού «παρθήκαν κουτουράδα» 1 . Όλα στον αυτόματο.
Η δαιμονοποίηση και ο ψηφιακός «λιθοβολισμός» υπευθύνων και μη για την υπάρχουσα κατάσταση , σίγουρα δε θα επιφέρει καμία αλλαγή και σε αυτό το κομμάτι, καθώς όλοι ευθυνόμαστε άμεσα ή έμμεσα ως κοινωνία για το οτιδήποτε συμβαίνει στο νησί. Όποιος νομίζει ότι είναι άμοιρος ευθυνών σε μια κοινωνία, εντός της οποίας όλοι επηρεάζουν τα πάντα με την πράξη ή την απραξία τους, και η οποία κινείται με αυτόματο πιλότο εδώ και χρόνια, πλανάται πλάνην οικτράν.
Για να υπάρξει πολιτισμός, πρέπει να υπάρξει παιδεία. Για να ριζώσει η παιδεία πρέπει να υπάρξει εκπαίδευση ομόκεντρων κύκλων (από την οικογένεια στο σχολείο, από το σχολείο στην κοινότητα, από την κοινότητα στο όλον κλπ). Για να υπάρξει εκπαίδευση πρέπει να υπάρξει όραμα. Το όραμα δημιουργείται όταν μια κοινωνία ενσκήπτει με ειλικρίνεια, ταπεινότητα και δέος απέναντι στις επόμενες γενιές που θα τη διαδεχτούν. Πώς να διατηρηθεί ένας χώρος πολιτισμού , όταν δεν γεμίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα όλο το χρόνο κυρίως από παιδιά της εντόπιας κοινωνίας; Πώς να διατηρηθεί ένας χώρος ζωντανός, όταν δε γίνεται «μελίσσι» μικρών και μεγάλων;
Ο μηδενισμός είναι πολύ επικίνδυνος. Η αντικειμενικότητα πρέπει να είναι απαραίτητος πυλώνας στη δημόσια κριτική. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι «Δον Κιχώτες». Θα αναφερθώ άλλη στιγμή σε αυτούς. Ωστόσο, όταν η προτεραιότητά σου ως κοινωνία είναι το χρηματικό κέρδος και μόνο, τότε θα έχεις απώλεια αξιών, πολιτισμού, ήθους, σεβασμού, νομιμότητας, παράδοσης, αυτόφωτης αγάπης εν τέλει, κάθε τι που δίνει νόημα στο καρκινοειδές παράσιτο που λέγεται άνθρωπος και το οποίο ζει εις βάρος των πάντων.
Πανίδα, χλωρίδα, πολιτισμός, όλα θυσιάζονται στο βωμό της ανθρώπινης ασυδοσίας. Γιατί είμαστε ως άνθρωποι η επιτομή των εφτά εν συνόλω θανάσιμων αμαρτιών. Και από καρκινοειδές παράσιτο , θα γίνουμε αυτοάνοσο νόσημα που θα επιτιθέμεθα σε μας τους
ίδιους.
Τώρα τα γραφειοκρατικά κλπ με αφήνουν προσώρας παγερά αδιάφορο. Το νόμιμο πολλές φορές δεν είναι ηθικό , ούτε ορθό.
Να τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε.
Δεν είναι όλα λεφτά.
"1 κουτουράδα, η, ουσ.θηλ. Αγροτικό μεροκάματο που ο αγρότης χρεώνει στο περίπου για την όποια εργασία συμφωνήσει να κάνει"
