Μια σειρά από συμπτώσεις έφεραν ανθρώπους κοντά, που βάλθηκαν να πραγματοποιήσουν ένα από τα πιο τρελά μου όνειρα, να πάω βόλτα με σκάφος και να έρθω ακόμα πιο κοντά με την θάλασσα. Θα μου πει κάποιος “σιγά το όνειρο” αλλά δε θα συμφωνήσω, γιατί υπήρχαν δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν που μου το έκαναν τόσο δύσκολο όλα αυτά τα χρόνια.
Ήρθε όμως η ώρα να το ζήσω και θέλω να πιστεύω ότι θα το θυμάμαι για πάντα αλλά και ότι θα μου δώσει δύναμη να κυνηγήσω και αλλά όνειρα στο προσεχές μέλλον.
Υ.Γ.: Εγώ στο νησί ήρθα κυρίως να προσφέρω και να δώσω, αλλά οι άνθρωποι της Τήνου με αγκάλιασαν σαν δικό τους άνθρωπο και μου χάρισαν αγάπη, ελευθερία και όνειρα. Έπεται και συνέχεια…
